प्रेमवीर ( अंतिम भाग - ४ )

सगळे माझ्याशी वागू लागले अंमळ जास्तच प्रेमाने

व अधूनमधून पुसू लागले मजला माझे गुपित

ते मात्र प्राणपणाने जपून ठेविले मी मनाच्या कुपीत।।२४।।

आला दिवस गेला दिवस

ऐसे चालले होते दिवस औदासिन्यात

अन् एके दिवशी खिडकीतूनी दिसले

नवीन बिर् हाड आलेले इमारतीमधी।।२५।।

पण  आपणांस नव्हते त्याचे कसलेही सोयरसूतक

कारण आपणांस तर होते प्रेममृत्यूचे सूतक।।२६।।

तेवढ्यात बेल वाजली दाराची

उघडले मी दार चडफडत

अन् उठली कळ हृद्यात

बघूनी दारात उभी लावण्यवती।।२७।।

ती म्हणाली कराल का तुम्ही मदत थोडी

मज वडिलांस वर चढवावयास अवजड सामान आमचे

आम्ही म्हणालो हे तर असे कर्तव्यच आमुचे।।२८।।

एकदम आला हुरूप  व शरीरात आले दहा हत्तींचे बळ

मग जुपूंनी घेतले आम्ही या समाजकार्यास हिरीरीने

व भाजल्या लष्करच्या भाकऱ्या खुशीने

आणि परत एकदा वाटू लागले फार छान,

जेव्हा उठल्या अंगातूनी  घामाबरोबरीने

आनंदलहरी उचलता ओझी प्रेमासाठी ।।२९।।

समाप्त

- © सिद्धार्थ कुलकर्णी
          ४/२/१९